Recenzja luźnego anime część I - Opieka nad grupką dzieci to ciężka sprawa ''Gakuen Babysitters''

    Niedawno natknęłam się na ciekawe anime, o którym w skrócie wam w tym poście opowiem. ''Gakuen Babysitters'' to seria z gatunku okruchy życia, która bawi, ale i wzrusza (na szczęście więcej jest tam momentów pełnych radości niż takich wyciskających łzy z oczu).

    Pierwszy odcinek zaczyna się od przedstawienia dwójki bohaterów, którzy niedawno musieli uporać się ze stratą rodziców. Ryuuichi oraz Kotaro Kashima są braćmi, pierwszy z nich chodzi do liceum, a drugi jest jeszcze małym dzieckiem niedosięgającym jeszcze nawet bratu do kolan. Jak już wcześniej wspomniałam, ich rodzice zginęli w wypadku samolotowym, gdzie życia stracili również syn i synowa dyrektorki Akademii Morinomiya. Ta, na pierwszy rzut oka straszna i nieczuła, kobieta postanawia przygarnąć dwóch braci jednak stawia jeden warunek. Jaki?

    Ryuuichi musi bowiem pomagać w szkolnym żłobku, gdzie przebywają dzieci zapracowanych i nie mających komu zostawić pociech nauczycielek. Licealista zgadza się spędzać tam czas po szkole oraz każdą przerwę, a mały Kotaro dołącza do grupki wesołych dzieci, których imion na ten moment wam nie przedstawię. Spokojnie, dowiecie się ich dzięki piosence ;)

    Każdy maluch ma swoją unikatową osobowość, jak zresztą wszystkie postacie w tym anime. Moim skromnym zdaniem kreacja charakterów mnie ujęła, bowiem nie mamy tutaj do czynienia z płytkimi osobowościami, a z postaciami z krwi i kości, od tsundere do osób z pokroju Bakugo Katsukiego, czy chłopaków z Ouran Hig School Host . 

    Jeśli chodzi o kreskę, dominują tu żywe kolory, czemu nie ma się co dziwić- to przecież anime o przeuroczych maluchach więc i kolorystyka jest przesłodzona, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Opening również przepełniony jest ''cukrem i miodem''. Ciężko go pominąć, to właściwie taka radość w formie piosenki ze szczyptą sielanki i słodkich oczu. 

    Mówiąc o anime traktującym o dzieciach, muszę również wspomnieć o kolejnym aspekcie designu, a mianowicie o designie postaci dzieci. Są one wyjątkowo niziutkie, z drobnymi rączkami i pucowatymi twarzyczkami. W żadnym innym anime nie widziałam tak narysowanych maluchów (mały Eren i mały Deku tak nie wyglądali, prawda?). 

    W dwunastu odcinkach zawarta jest cała kwintesencja animowanych, japońskich komedii mających główne miejsce akcji w szkole. Znajdziemy tutaj wątek miłosny, parę dziwnych postaci, za którymi niekoniecznie będziemy przepadać, odcinek na plaży (beach episode musi być) oraz na festiwalu. Wszystko w świeżym ujęciu, przez fakt, że dominującymi bohaterami są w głównej mierze dzieci. Oglądając Beach episode nie powiemy ''Hmm, gdzieś to już kiedyś widziałem\łam'' jak często się z tego typu odcinkami zdarza.

 

Na koniec powrócę do wątku, od którego wszystko się zaczęło i wokół którego tak naprawdę rozgrywa się cała akcja, czyli zagadnienie straty. Niezależnie od wielu sielankowych oraz przyjemnych scen owianych w zabawne sytuacje, wciąż co jakiś czas coś będzie nam przypominało o tragedii, która spotkała dwóch braci oraz dyrektorkę. Czy będzie to pusty pokój, w którym przebywał kiedyś syn starszej kobiety, czy zachowanie Kotaru bojącego się o brata. Tak naprawdę obserwujemy nową rzeczywistość, w której się znaleźli i jak radzą sobie w niej na co dzień.

 

Oglądajcie uważnie, żeby przekonać się o czym piszę :) 

Czy warto obejrzeć to anime? Pewnie! Zajmie wam ono może dwa wieczory, lub jeden dzień (Jednak pomiędzy odcinkami zróbcie sobie jakąś przerwę na herbatkę). Luźna fabuła, ciekawe postacie, śmiech i wiele słodyczy. Jeżeli wam to odpowiada to na co czekasz? :)

Moja ocena : 9,5\10 w skali anime okruchy życia

Rok powstania: 2018

Liczba odcinków: 12 

Długość odcinka: 23 minuty

Opening: Endless Happy world - Daisuke Ono

Ending: Oshiete yo - Hirotto Danshi 

Do następnej recenzji

Wasza HimeW.